Wat doet een 37-jarige tennisster op een Future? Interview met Olivia Pedro
Candace Olivia Pedro
Leeftijd: 37
Nationaliteit: Amerikaanse (Louisiana, Verenigde Staten)
Op een Future verwacht je vooral jonge spelers, maar de 37-jarige Olivia Pedro is toch echt één van de deelneemsters van de Rotterdam Open. Begin augustus speelde ze nog een Future op Gran Canaria. Daarna heeft ze een weekje getraind in België en deze week speelt ze in Rotterdam. “Gelukkig was het op Gran Canaria niet te warm, dus de overgang was niet zo groot. Het enige wat erg anders is zijn de banen.”
In de kwalificatieronde voor de singles in Rotterdam moest de Amerikaanse haar meerdere erkennen in lokaal talent Lexie Stevens. “Ik had goede punten en goede momenten, een service, een volley, aces, winners. Mijn prestaties gedurende de wedstrijd waren erg wisselvallig en met mijn speelstijl is dat niet goed. Op dit niveau is het moeilijk om te winnen en ik heb een agressieve speelstijl. Als ik dan ook nog eens niet in het spel zit, lukt het niet. Daarnaast moet ik toegeven dat mijn tegenstandster erg goed was. Ze was erg vast met goede returns en een goede serviceplaatsing. Ze heeft een goede toekomst voor zich. Ze is alleen niet gewend de lijnen en markeringen aan te geven, maar dat zal zeker nog wel komen.”
Nadat Olivia twaalf jaar geleden stopte met tennissen, is ze als trainer aan de slag gegaan. “Toen ik de dubbels aan het trainen was, zag ik daarin een goede kans voor mezelf. Als je goed speelt, met de juiste strategie en goed bij het net bent, kun je ver komen. Ik had een medespeelster en dacht: Ik ga ervoor en geef het een kans! Ik probeer me nog steeds te verbeteren op sommige punten en probeer mijn conditie te verbeteren. Dan kan ik ook beter presteren in de singles, al richt ik me nu vooral op de dubbels.”
“Bij een training is het voor mij erg belangrijk om een goede slag te ontwikkelen en mijn conditie te verbeteren, maar daarnaast is mentale training ook belangrijk. Je moet kunnen winnen als het goed gaat, als het gelijk staat, maar ook als het wat minder goed gaat.”
De single die ze hier tegen Lexie Stevens heeft gespeeld zag ze vooral als extra oefening. Ze is er nog niet uit of ze meer leert van een training of een wedstrijd. “Het heeft allebei pluspunten. Bij deze wedstrijd heb ik niet veel breakpoints gewonnen. Als het 30-40 was of 40-30, kon ik het niet winnen. In een training is dit anders, maar in een wedstrijd voel je de druk.
“Ik ben begonnen met het geven van training op de universiteit. Daarna ben ik begonnen met het volwassenenprogramma en de jonge talenten. Toen ik besloot om zelf weer te gaan spelen, wist ik dat ik daarnaast geen les kon geven. Ik heb begin vorig jaar wel geprobeerd om het te combineren, maar ik kon niet genoeg spelen om succesvol te worden. Alsnog moet ik meer spelen en trainen om succesvoller te zijn tijdens wedstrijden.”
Na al die jaren de draad weer oppakken in de tennissport, viel in eerste instantie niet mee voor Olivia. “Wanneer je weer start met spelen na zoveel jaar, wil je beginnen op het niveau waar je geëindigd bent. Je bent niet op hetzelfde niveau en wat je vroeger deed lukt niet meer! Je hebt hoge verwachtingen, omdat je wist waar je stond. En nu moet je jezelf afvragen of het mogelijk is om terug te keren op dat niveau en hoe je dat gaat doen!”
In de dubbels verwacht Olivia wel terug op haar oude niveau te kunnen komen. “De sleutel tot succes is het vinden van een goede partner, met wie ik samen kan spelen en trainen en we ons samen als een team kunnen verbeteren.” Op dit moment heeft ze geen fulltime partner voor de dubbels en speelt met veel verschillende spelers. “Elke speler is anders. De één heeft veel meer ervaring dan de ander. Als je wilt groeien in de dubbels, is het niet handig om steeds met andere partners te spelen. Na zo lang eruit geweest te zijn ken je niet alle speelsters en weet je niet hoe ze allemaal spelen. Doordat ik weer terug ben, leer ik iedereen kennen en bouw je weer vriendschappen op. Je weet hoe iedereen speelt en kan zo op zoek gaan naar een goede dubbel partner. Maar als je net terug komt, kent niemand je.”
Als coach is Olivia positief en benadrukt ze in elke situatie de positieve punten. “Als ze slecht gespeeld hebben, vind ik wel iets goeds in hun spel. Of ik heb een plan waar ze aan kunnen gaan werken. Dat houdt ze wel gemotiveerd voor de volgende wedstrijden.” Als het om haar eigen spel gaat is Olivia echter kritischer. “Voor mijn leerlingen heb ik opbouwende kritiek. Mezelf geef ik strategische kritiek om mezelf te verbeteren en daar kan ik sneller op inspelen.”
De Amerikaanse heeft niet dezelfde verwachtingen als dat de jongere spelers. “Ik weet dat vanuit dit niveau niet heel veel spelers zullen doordringen tot de absolute top. Ik speel gewoon voor de fun en zie wel hoever ik kan komen. Ik geef het een jaar, wellicht twee en zie wel waar het eindigt. Als ik wil kan ik gewoon weer terug naar het coachen en heb ik toch mooi deze toernooien gespeeld. En nu weet ik wat het inhoudt om te reizen, hoe moeilijk het financieel is, dat het vinden van een dubbel partner niet eenvoudig is enzovoort. Dingen die een ander wellicht niet weet. Als ik een jong talent train voor dit niveau, weet ik waar de pijnpunten zitten en kan ik ze advies geven.”
Voor Olivia is dit het moment, de laatste kans. “ Gelijk na het behalen van mijn college diploma ontmoedigde ik mezelf en heb ik mezelf uit de tennissport gepraat. Ik was geblesseerd en toen ik terug kwam vond ik mezelf te oud. Ik ben gaan lesgeven en na twaalf jaar vroeg ik me af waarom ik mezelf dat destijds wijsmaakte! Inmiddels heb ik wel meer kennis en ervaring dan toen.”
Als ze in de toekomst stopt met spelen, wil ze terug naar college tennis en dan wel de top, zodat ze kan reizen met haar studenten. Daarnaast vindt ze het ook leuk om volwassenen te trainen. “Dat is heel anders dan de top van de junioren. De volwassenen hebben niet hetzelfde talent als de college spelers, maar hebben wel de wil om te spelen en komen niet omdat ze moeten van bij voorbeeld hun ouders. De volwassenen zijn vastberaden om te tennissen. Daarnaast ontmoet je uiteenlopende mensen. Dat spreekt me vooral aan.”
“Ik geef mezelf een vol jaar, wellicht iets langer en dan zie ik wel waar ik sta!”
Door Lineke Veldhoen
