Australische rolstoeltennisser hoopt op toernooizege in Rotterdam – interview met Henry de Cure
Henry de Cure
Leeftijd: 24 jaar
Nationaliteit: 
De Australische rolstoeltennisser Henry de Cure reist al anderhalve maand door Europa om er toernooien te spelen. Zo was hij al in Italië, Oostenrijk, België, Polen en Hongarije. “Ik ben op 10 juli vertrokken en ik heb hierna nog één week te gaan. Op 3 september vlieg ik terug.”
Henry is al op jonge leeftijd gestart met rolstoeltennis. “Ik zit al heel mijn leven in een rolstoel. Toen ik ongeveer zeven jaar oud was, ben ik begonnen met rolstoeltennis. Er was toen een naschools sportprogramma voor mensen met een beperking, waarbij je veel verschillende sporten kon proberen. Tennis was voor mij favoriet, omdat ik tegen mensen kon spelen zonder fysiek contact te hebben. Ik had ook kunnen gaan rugbyen of basketballen, maar ik was nog erg klein en jong en alle andere basketballers waren een stuk ouder en sterker. Daarnaast is het een hele fysieke sport. Ik was bang mij geïntimideerd te gaan voelen. Bij tennis had ik dat gevoel niet, waardoor de keuze vrij makkelijk was. Ik heb vroeger nog wel gezwommen, maar nooit in wedstrijdverband. Tennis is altijd mijn hoofdsport geweest.”
Rolstoeltennis was in het verleden behoorlijk groot in Australië. “Toen ik begon waren er Future toernooien met 32 mannen en 10 of 12 junioren. Het was destijds een aardig grote sport. Ik denk dat het inmiddels minder is al wordt het nu goed gefinancierd en wordt er goede training gegeven. Het is nu wel professioneel. Daarnaast mogen de sporters rekenen op steun van de overheid. Dit maakt het een stuk gemakkelijker om te gaan sporten. Bovendien hebben wij in alle grote steden van het land trainingslocaties, waardoor het niet meer uitmaakt waar je woont. Je woont altijd redelijk dicht bij een goede trainingslocatie. Het nationaal trainingscentrum waar ik train heeft erg goede faciliteiten.”
Tijdens de zoektocht naar toernooien op zijn eigen niveau kwam Henry in Europa terecht. “Ik vind dat ik een goede speler ben, maar om ATF 2 of 3 te spelen, ligt het heel erg aan de deelnemers van het toernooi of je mee komt of niet. Rond deze tijd van het jaar zijn er heel veel toernooien waar je aan deel kunt nemen. Als ik thuis kom, heb ik acht toernooien op rij gespeeld in Europa. Dan vind ik het wel mooi geweest.”
Naast speler is Henry ook rolstoeltennis-ambassadeur. Zijn taak is het promoten van het rolstoeltennis in Adelaide. Op dit moment hebben we nog niet veel spelers, maar er liggen wel veel kansen voor potentiële spelers. “Dit komt door de financiering die er vanuit de bond is. Als je geluk hebt, kun je net als ik de wereld rondreizen. Vooral het promoten van de sport is erg belangrijk net als het onder de aandacht brengen van de aangeboden programma’s. Dit doe ik bij winkels, fysiotherapeuten en mensen die werken met protheses. Al deze mensen laat je zien dat de sport bestaat en dat er voor invalide mensen ook mogelijkheden zijn om te sporten.”
Hoewel er in Australië redelijk veel mensen zijn die in een rolstoel zitten, doen er relatief weinig aan sport. Daar ligt dan ook een taak voor Henry in zijn rol als ambassadeur. “Het gaat niet om het vinden van de juiste mensen, maar om het verspreiden van informatie en het laten zien van de kansen die zij krijgen als zij gaan sporten. Wij kunnen dit het beste laten zien door langs te gaan op ij voorbeeld scholen en door veel wedstrijden te spelen.”
Als de sport gaat groeien, is er wel behoefte aan meer goede trainers. Met name trainers die weten hoe het is om rolstoeltennis te spelen en mensen die echt verstand hebben van rolstoeltennis zijn hiervoor geschikt. “Als spelers beginnen, kunnen ze les krijgen. Zodra spelers beter worden, moeten ze echter kansen krijgen om te trainen met mensen zoals ik. Dit is op korte termijn niet haalbaar, maar het is iets dat in de toekomst zou moeten veranderen.”
Voor de huidige rolstoeltennissers zou het ook goed zijn als er meer rolstoeltennissers zijn. Op dit moment zijn er niet zo veel tegenstanders. Meer rolstoeltennissers zouden extra trainingspartners en wedstrijden om van te leren opleveren. “Op dit moment heb ik dicht bij mijn huis niet echt een goede trainingspartner in de buurt. Ik moet naar Sydney vliegen om daar twee of drie keer per jaar te kunnen trainen. Met meer spelers heb ik meer trainingspartners en zal ik dus minder vaak naar een andere stad moeten vliegen om te trainen. Dit zou ook de kosten reduceren.”
Op dit moment traint Henry ooral zichzelf. Op het moment dat de sport zou gaan groeien, is hij ook zeker bereid een steentje bij te dragen. “Ik weet zelf redelijk veel over de sport. Ik ben geen top tien speler, maar ik ben een goede speler dus ik zou anderen kunnen helpen.”
Vanuit België is de 24-jarige tennisser alleen naar Rotterdam gereisd. Als doorgewinterde reiziger heeft hij daar geen problemen meer. “Mijn coach en een andere speler uit Australië waren er tot en met afgelopen zaterdag bij. Daarna ben ik alleen doorgereisd naar Rotterdam. Moeilijk is dat niet. Op het treinstation en bij de taxi’s zijn altijd mensen bereid om je te helpen. Mensen duwen je letterlijk de trein in of nemen mijn andere rolstoel of koffer mee. De mensen zijn gewoon behulpzaam. Je hebt geen complete assistentie van het hotel of iemand van het toernooi nodig. Iedereen wil je helpen, waardoor je je ook nooit allleen hoeft te voelen.”
Een paar weken geleden behaalde Henry de top 50 van de wereld. Het doel is dan ook om in de toekomst in de top 45, of misschien zelfs 40, van de wereld te belanden. “Hierbij ben ik me terdege bewust van het maximaal haalbare. Het streven is wel om dat de bereiken. Dit kan doordat graag wil ontdekken, reizen en het leuk vind om nieuwe mensen te ontmoeten. Doordat de Australische tennisbond dit voor mij deels financiert, is het betaalbaar.”
“Als ik op een toernooi ben, draait het om mij als speler. Zodra ik dan weer thuis ben, zet ik mij als ambassadeur van het rolstoeltennis in om meer mensen aan het rolstoeltennissen te krijgen! Ik heb nog nooit een toernooi gewonnen. Ik heb in het verleden al verschillende finales gespeeld en ik hoop hier in Rotterdam de eerste te winnen!”
Door Lineke Veldhoen
